مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
اگرچه شأن علی «کُلَّ شَیءٍ أحصَینا»ست ولی فـضائـل او غـیر قـابـل احصاست به قلب سورۀ یـاسـین، علی امام مـبـین به بطن سورۀ طاها، علی امام هـداست عـلـی تـبـلـور رحـمـت بـه بـاء بـسم‌الله ولی به باء بـرائت شـرار قهـر خداست به «اَلّذِی خَـلَقَ المَـوتَ وَ الحَـیاة» قسم علی به مُلک خداوند «أَحسَنُ عَمَلا»ست علی حـیات «مِنَ الماءِ کُلَّ شَیءٍ حَیّ» علیست ماء معینی که عین آب بقاست علیست حصن حصینی که آیة‌الکرسی علیست حبل متینی که عروة‌الوثقی‌ست عـلـی فـروغ حـرا، یـار غـار پیـغـمـبر علی به چشم محـمد، چراغ اوحـیناست علی کسی‌ست که از کودکی قیامت کرد به پاس حرمت پـیر پیـمـبران برخاست عـلـی هرآنچه نـبی دید، دیـده از آغـاز شنیده‌های نبی را شنید بی کـم و کاست عــلـی اُذُن، «اُذُنٌ وَاعِـیــة»، بِــاِذن‌ِ الله علی، سمیع علیم و علی سمیع دعاست عــلـی پـدر، پــدر مـهـربـان ایـن امـت علی حـقـیقت «بـِالـوالِدَینِ اِحسانا»ست علی به قـاطـبـۀ خلق، «حـجـة‌الله»ست ولی برای علی، حجت خـدا زهـراست قیامت از عـطش دیدن علی غـوغاست به عشق ساقی کوثر چه محشری برپاست فقـط عـلی‌ست عـلمدار حـمد در محشر فقط علیست که در حشر پرچمش بالاست عـلـی به « إِنَّ إِلَـیـنـَا إِیـابَـهـُم»، مـلـجـأ به «ثُـمَّ إِنَّ عَـلـَینَا حِسَابَهُـم»، مـأواست علی که هـیچ‌کجا رد نـکـرده سـائـل را علی که بر سر خوان کرامتش دنیاست خـدا کـنـد که مرا از صـراط رد سازد «هزار نکتۀ باریک‌تر ز مو اینجاست» بهشت، منزل «طُوبَىٰ لَهُم وَ حُسنُ مَآب» بهشت، محـفـل ذکـر فـضـائل مولاست عـلی‌ست نــور خـدا، نـور دیـدۀ احـمـد علیست چشم خدا، نور چشم او زهراست به حُسن او چه بگویم؟ که او اَباالحَسن است همه وجـود حَـسن از کـرامت بـابـاست مـریـد غـیـرت و ایـثـار اوسـت ثـارالله شهید غـربت این مرد، سیدالـشهـداست به کـربـلا بـرکـات از ابـوتـراب رسـید به یُمن اوست که در تربت حسین شفاست عـلی تـهـجـد زیـن‌الـعـبـاد در مـحـراب علی صحـیـفۀ سجـاد در مقـام دعـاست علیست باقر علم و علیست صادق وعد علیست کاظم غیظ و علی امام رضاست عــلـی جــواد امـامــان و هـــادی امـت به سایۀ نجـفـش، کاظمین و سامـراست خدا دوباره حسن بر عـلی کرامت کرد حسن که عسکر او جن و اِنس و اَرض و سماست بیا به مسجد سهله که بیت مهدی اوست بـیا که خـانـۀ امیـد اهـل‌بیت ایـنجـاست علیست آینۀ «هَـل أَتَىٰ عَـلَى الإِنسان» چه آیـنه؟ که در او جـلـوۀ خدا پیداست نبی به اذن خـدا «دَاعِـیـاً إِلَى الله» است نبی سراج منیر و علی صراط خداست عـلی‌ست «حُجَّـةٌ الْبَـالِـغَـه»، یقـین دارم خدا گـواه که نهج‌البلاغه خود گویاست علی دویست تجلی به جُرج جُرداق است علی عـنایت بی‌حد به مکتب عـیساست عـلـی مـجـادلـه‌اش «اَلّـتِی هِیَ أَحْـسَن» علی مباهله‌اش نیز، «دَعوَة الحُسنی»ست صراط سیرِ الی‌اللهِ مصطفی، مولاست که سیر اَنـفـُسی او به نون اَنـفـُسَـناست امـام هـشـتم ما مـسـتـند به قـرآن گـفـت مباهـلـه‌ست که اوج فـضـایل مـولاست نبی کنار علی «شاهِدٍ وَ مَشهُـود» است خدا گواه، که «یـتـْلُـوهُ شاهِدٌ» گـویاست کسی که این دو یکی دید، چشم او روشن کسی که حرف خدا را نخواند نابیناست علیست جان کـلام خـدا به «اَنـفـُسَـنا» قسم به جان محمد «نِـساءَنا» زهـراست سـزاست جان نـبـی جـانـشـیـن او باشد به جان او، که خلافت برای غیر، خطاست بـیـا کـنـار مـسـیـحـا بـه وادی نـجــران ببـین که اوج تـجـلای پنج تن اینجاست مــبــاهــلـه ثــمــر «إِنَّــمَــا یـرِیـدُ الله» مـبـاهـلـه سـنـد محـکـم حـدیث کساست علی «لِیذهِبَ عَـنكُم»، علی «یطَهِّـرَكُم» عـلی به آیـۀ تـطـهـیـر غـایت تـقـواست علی به دوش نبی یا نبی به دوش علی؟ خلیل بت‌شکن کعبه اوست یا طاهاست؟ عـلی دعـای سـریع الاجـابـه می‌خـواند دمی که ذکـر لب او نـدای یازهـراست علیست کفو بتول و علیست نفس رسول علی به کل رسـولان ولایـتـش اولاست تــــرابِ مَـــقـــدم او تـــاجِ عـــزت آدم سـحـاب رحـمت او سـایـۀ سر حواست عـلی مـدرس ادریـس در کـتـابت وحی علی به کرسی تدریس، «عَلَّمَ الاَسما»ست همین که کشتی نوح «اسْتَوَتْ عَلَى الجُودِیّ» ندا رسید عـلی کـشـتی نـجـات شماست زمــــان زمــــزمــــۀ لا اِلـــهَ اِلّا اَنــت علی اجـابت یونس به ظلـمت دریـاست علی تـکـلـم طـور و عـلـی تـرنـم وحی علی تـجـسـم نـور و عـلی یَد بیضاست بـه ذکـر او زکــریــا شـده مـسـیـحــادم نـسیـمی از نـفـحات حسین او یحـیاست قـسـم بـه آیـۀ «اِقْــرَأ وَ رَبّـُكَ الأَكـرَم» عـلی کرامت قـرآن و معجـز طاهاست چه آیـه از «لَـعَـلِیٌّ حَـكـِیـم» محکـم‌تـر؟ عـلی صـریح‌تـرین آیـۀ کـتـاب خداست علی علی و؛ علی عالی و؛ علی اعلاست به مصحف کلمات خدا «هِیَ العُلیا»ست قـیـاس خلـق خـدا با عـلـی، مَـعَ‌الفـارق که «لا یقـاسُ بِـنا» از مناقب مولاست گواه ما «أَ جَعَـلـتُم سِـقَـایةَ الحَاج» است مقام ساقی کـوثـر فـراتـر از این‌هـاست چرا مـقـایـسه؟ «لا یـسـتَـوُونَ عِـنـدَالله» که آیه آیۀ قـرآن به فـضل او گـویاست علی رسیده به قرآن به «أَعـظَم‌ُ دَرَجَه» علی در این همه آیات، آیت عظمی‌ست اگر هـزار پـیـمـبـر بـه مـدحـت حـیـدر یکی هزار روایت بـیـان کـنـند رواست علیست سورۀ نصر و به عصر بی‌مانند علیست سورۀ فتح و به دهر بی‌همتاست دمـی کـه حـیـدر کــرار، تــیـغ بـردارد فقط فرار در آن عرصه، چارۀ اعداست زمــان غــرش «الله اکــبــر» حــیــدر ملک به حیرت از آن حمله‌های رعدآساست عـلی عـذاب «أَعِـدُّوا لَـهُـم» عـلیه عـدو علی به فـرق ستم تـیغ انـتـقـام خـداست کـنــنـدۀ در خــیـبــر، کـشـنـدۀ مـرحـب که نام او رجز فـتح مسجدالاقـصی‌ست چه آیه‌ها که مرادش فقط خلافت اوست چه سوره‌ها که گـواه شرافـت مولاست بـبـین خـلافت او را به سـورۀ اعـراف دلـیـل محـکـم مـا آیـۀ «وَ واعَـدنـا»ست علی خلیفه به حکم حدیث منزلت است اگرچه منـزلـت او فـراتر از مـوساست علی به منـزلۀ سر به پـیکـر طاهـاست علی به پیکرۀ وحی، روح ما یوحی‌ست علی نصیر و وزیر و مشیر خـتم رسل علی امیر و نذیر و بـشیر خلق خداست امـام اوست که در دورۀ حکـومـت هـم انیـس با ضـعـفـا و رفـیـق با فـقـراست نوازشش به سر و روی غنچه‌های یتیم شمیم روح‌فـزا و نـسیم عـقـده‌گـشـاست علی به پـیـرهـن سـاده‌ای قـنـاعت کرد لباس خوب‌ترش را برای قنبر خواست علی به آیـۀ «ایّـاکَ نَـعـبـُـدُ» عـبد است برای شیعه به «ایّاکَ نَستَعین» مولاست علی امیر «اُولُوالاَمر» در «اَطیعُوا الله» ولی به «مَن یطِعِ الله» او مطیع خداست خوشا کسی که ملبس به جامۀ تقـواست بدین لباس مقـدس، به محضر مولاست بیـا به محـضـر مـولا بـخـوان امـین‌الله که او امین خـدا و امـان خـلـق خداست در آن حرم «اَرِنِی الطَّلعَةَ الرَّشیده» بخوان ولی عصر، شب و روز زائر مولاست بیا به ساحت قـدسـش به ذکر «مُـولَـعَـةً بِذِكرِکَ وَ دُعاَئِک» که او مجیب دعاست «عَلی الأَطائِبِ مِن أَهلِ بَیت» ندبه کنید اگر که خون رَوَد از چشم جن و انس، رواست به «قُل اَعوذُ بِرَبِّ الفَلَق» بیا به نجـف حریم امن تو «مِن شَرِّ ما خَلَق» آنجاست بیـا و دل به دعـای صـبـاح او بـسـپـار علی زمان مناجات «سامِعُ‌النَّجوی»ست صباح، وقـت مـنـاجـات بـا امـام زمـان صباح، فرصت تجدید عهد با مولاست به گریه هر شب جمعه دعای خضر بخوان که قطره قطرۀ اشک تو رشک آب بقاست به هر «مَدَدتُ یَدِی» خوانده‌ام علی مددی همیشه و همه‌جا دیده‌ام به دست خداست به نخـل مـیـثـم او سـازگـار شد طـبـعـم حلاوت همه‌ابـیات من از آن خرماست |